Was je erbij, de IDOLS*-meetup? Volgde je hem via Zoom of via Youtube? Dan heb je vast ook Cor meegekregen, en zijn column over de meeting. Voor als je er geen genoeg van krijgen:

Door Cor Hospes

Het begon zo zwoel. Naast enkele ‘technische dilemma’s’ en Angelina die hardop worstelde met camera en een man in een te strak hemdje. Maar ondanks dat o zo te kekke hemdje kon het niet echt feestelijk worden, ook niet toen die de sexy sax een toontje snellere westcoast blies.

Want ja, daar zit je dan. Alleen mistroostig thuis met bierviltjes zonder biervlekken. Er viel ook niet echt veel te vieren, met iedereen op meer dan 1,5 meter, en floep, ineens was iedereen ook nog eens verstopt in breakoutrooms om elkaar te bevragen over ‘hè, welke stelling hadden we ook alweer’.

Eerst maar eens een voorstelrondje. Gelukkig, daar kwam Angelina weer rumoerig binnenvallen. Net op tijd voor de stelling. Want ja, die coaches. Voor wie zijn die er nou eigenlijk. Voor hem of voor haar. Voor dit of voor dat.

Maak hem of haar de coach van het vraagstuk. Niet in dienst van wie anders ook.

Wacht even, wat is dit nou weer voor technisch dilemma, een Black & Decker komt knetterend voorbij of is het een drilboor? Welke coach wordt hier in mootjes gezagen. Was die niet genoeg in dienst van het vraagstuk? Of worden tegenstanders van de stelling al direct op gruwelijke wijze terechtgesteld.

Ja, lieve mensen, het zijn complexe vraagstukken. Die arme coaches. Moet hij kiezen voor proces of inhoud? Een coach heeft geen belang. Waar is dan zijn intrinsieke motivatie?

Daarom nodig, een coach met ervaring. Een coach die iets van inhoud meeneemt. Hij moet meer doen dan anderhalve meter afstand nemen, en zorgen voor een agenda en kaakjes bij de thee.

Een coach moet ervaring hebben van het creatieve proces. Weten hoe de hazen lopen binnen de overheid. Een snuffelstage aan het begin. Ook interessant voor de andere projectdeelnemers.

Project Snuf, in plaats van Project Idols.

Summertime and the living is easy.

Wat zou er zijn gebeurd als de coaches er niet waren geweest? Wat was hun nut eigenlijk? Zou de uitkomst van het project zonder hen anders zijn geweest? Dan had iemand anders die coachrol waarschijnlijk wel gepakt. Nee, duidelijk. Idols moet meer snuffelen, meer overkoepelend snuffelen.

‘Gatsie’, zegt een coach.

Een ander reageert: ‘Ik weet niet of ik dan nog mag mee doen’.

‘Misschien is dat wel waar.’

‘Creatieven zorgen voor glimlachjes bij ambtenaren’, krijg ik binnen via de chat.

Vincent vond het na een uurtje zoomen welletjes. Die ging snuffelen thuis. Dennis nam het over.

Hallo Dennis. Bij wie wil jij graag op stage? We gaan draaien aan het rad. Oei, bijna Marjolein aan de beurt.

Dennis, jij krijgt vuurwerk.

‘Nee, het project is van niemand.’

‘Misschien is dat wel waar.’

Randvoorwaarde voor Project Idols 2? Het volgende hamerstuk. Eigenaarschap, zegt iemand. Meer geld. Natuurlijk, altijd weer dat geld.

Kom op, tijd voor een listacle. Een Top 3 van de Do’s, en een Top 3 van de Dont’s voor Project Idols 2.

Nou Jan, kom er maar in. Ja, zo’n breakout room, je zou er ook een baard van krijgen. De online concentratie verflauwt.

Marjolein ververst haar voetenbadje met koud water.

Mark heeft een boekenkast geschakeerd op kaftkleur

De tijd dringt. Nog 3 do’s binnen 3 minuten.

Kortere sprints.
Meer creativitijd. O nee, drie creatieven is te veel.

Bij de start duidelijker je commitment uitspreken. Dat is een fijn taakje voor de -plots onafhankelijke- coaches. O nee, dat weten we nog niet. Die moesten immers meer inhoud en een snuffelantenne meenemen? Met een picknicktafel. Zonder stroop en druk op de ketel.

‘Een do is ook een don’t’, hoor ik

‘Ja, da’s waar.’

‘En wie doet dat?’

Nee, er is geen coherent verslag meer mogelijk.

Gerbrand mag volgende week op snuffelstage bij minister Engelshoven.

Summertime and the living is easy.

We zien elkaar vast in Eindhoven. Dan dragen we allemaal uit dankbaarheid vlotte Hugo de Jongh-schoenen. Met onder onze oksels geklemd een streng rapport van de TU Delft en een canvas dat verdwijnt in een jungle van vragen met een baken dat een licht schijnt op wat nog komen gaat. Sociale innovatie voor Black Lives Matter, voor sociale innovatie voor ziekenhuizen met lekkende rode kruizen en voor eenzame leerlingen thuis die hun meester en juf zo missen.

Het komt zeker goed met die opgeschaalde bierviltjes. Daar gaan gerust de glazen voor rinkelen.

So hush little baby, don’t you cry…..